Een psychotische crises kan een reactie op – vaak traumatische – ervaringen uit het verleden zijn. Die ervaringen zijn opgedaan in de sociale context van de betrokkene. Een context die vaak gedeeltelijk nog steeds van toepassing is voor de hulpvrager (gezin, familie, sociaal netwerk).
Om te voorkomen dat de oorzaken van het optreden van de crisis, of de reactie daarop, blijft bestaan, moet er iets veranderen aan die omgeving of aan de beleving van die omgeving. Door het betrekken van de sociale omgeving krijgt deze meer inzicht in het eigen aandeel in de ervaringen van de hulpvrager en blijkt er ruimte te ontstaan voor oplossingsrichtingen waaraan ze kan bijdragen. Dit blijkt in de praktijk goed te werken. Een geslaagd voorbeeld is de Open Dialogue methode zoals die in Finland is ontwikkeld door Jaakko Seikkula.
Hierdoor ontstaat er ook ruimte voor de ervaringen die mensen in de sociale omgeving van de hulpvragers hebben opgedaan tijdens de crisis. Die zijn vaak niet minder heftig dan wat de hulpvrager doorgemaakt heeft en zullen dan ook voldoende aandacht moeten krijgen.
Daar de hulpvrager in het algemeen moet en wil terugkeren in dat sociale weefsel, moet dat netwerk in het behandelproces worden betrokken.